Y este nunca saber, de mi poesía abstrusa,
sus palabras-ladrillos que en hilera versada,
evaluarán en balde: nivel, metro y plomada;
pues mi métrica labra prudente como ilusa.
Y este nunca saber visceral hasta conclusa,
si amén de mi autocrítica cruel y razonada,
soportará los vientos mi estrofa aventurada,
de mentes en alianza de acometida obtusa.
Y este nunca saber ni a implícitos azores,
si fulge mi atalaya con brillos de mi numen
o ensueñan oropeles mis rústicos fervores.
Y este siempre saber, oteando mis tenores,
los planos medulares de intrínseco resumen,
del último refugio, mi esencia, donde mores.
All rights belong to its author. It was published on e-Stories.org by demand of José Luis Remualdi.
Published on e-Stories.org on 05.01.2014.
Artigo anterior Próximo artigo
Mais nesta categoria "Pensamentos" (Poems em espanhol)
Other works from José Luis Remualdi
Gostou deste artigo? Então dê uma olhadela ao seguinte: